Ένα ακόμα εξαιρετικά καλογραμμένο βιβλίο από την κυρία Θεοδωρίδου. Γεμάτο ένταση, συναισθήματα αλλά και αρκετά ιστορικά στοιχεία που όμως δεν κουράζουν καθόλου καθώς είναι δοσμένα τόσο όμορφα μέσα από την πλοκή της ιστορίας των κεντρικών ηρώων της.
Η μοίρα της Νιόβης είναι στιγματισμένη από τη στιγμή που γεννήθηκε, στις αρχές του 1900 σε ένα χωριό στα βάθη της Καππαδοκίας. Από την αρχή της ζωής της ακόμα γεύεται την αδικία, την απογοήτευση, τον πόνο αλλά ταυτόχρονα η αγάπη της χαρίζει την ελπίδα. Πολλές φορές από το έντονο συναίσθημα που μου έβγαζε η γραφή της συγγραφέως έκλεινα το βιβλίο για να ηρεμήσω, ταυτόχρονα όμως κάτι δεν με άφηνε να το αφήσω και μετά από λίγα λεπτά το ξανάπαιρνα στα χέρια μου.
Έχοντας διαβάσει μόνο το πρώτο της βιβλίο "Η νύφη που φορούσε μαύρα" ήξερα ξεκινώντας το "Πορφυρό ποτάμι" ότι θα διαβάσω ένα καλό βιβλίο, όμως αυτό ήταν αντάξιο του πρώτου και τολμώ να πω υπεράνω των προσδοκιών μου!
ΑΠΟ ΤΟ ΟΠΙΣΘΟΦΥΛΛΟ:
Μάρτης του 1902. Σ’ έναν παραποτάμιο οικισμό της Καππαδοκίας, την ώρα που ο καϊκτσής Δημητρός βλέπει τα νερά του ποταμού να βάφονται κόκκινα, γεννιέται η κόρη του, η ασθενική Νιόβη.
Οι συντοπίτες της θα τη χαρακτηρίσουν ισκιερή και θα της χαρίσουν ελευθερίες ανάρμοστες για ένα θηλυκό, πιστεύοντας ότι για λίγο μόνο είναι γραφτό να ζήσει ανάμεσά τους. Μα το κορίτσι τούς διαψεύδει.
Ο καιρός κυλά, έρχονται οι Βαλκανικοί κι ο Μεγάλος Πόλεμος, και οι αρμονικές σχέσεις Ρωμιών και Τούρκων δοκιμάζονται. Η μεγάλη φτώχεια κατατρύχει τον οικισμό και περισσότερο την οικογένεια της Νιόβης. Ώσπου μια μέρα, κι ενώ η Αυτοκρατορία βογκά σαν τον δράκο κάτω απ’ το δόρυ του Αϊ-Γιώργη από την ελληνική κυριαρχία στη Σμύρνη, ένας επιφανής Τούρκος μαγεύεται απ’ τα μαβιά της μάτια και φλέγεται να την αποκτήσει.
Εκείνη έχει δώσει από μικρή την αγάπη της στον ατίθασο Φιλίπ, που ανοίγει την πόρτα σέρτικα, σαν κατακτητής. Μα ο νέος έχει από χρόνια χαθεί κυνηγώντας τα δικά του όνειρα στην Πόλη, στην Οδησσό και σε πεδία μαχών, κι αυτή έχει μόνο ένα μενταγιόν να τη δένει μυστικά μαζί του.
Κι ύστερα έρχεται η Καταστροφή κι η Ανταλλαγή…
Ένα καράβι σαλπάρει χωρίζοντας στα δύο την ψυχή της. Το ένα κομμάτι πίσω, στην παλιά πατρίδα· το άλλο στη νέα, την αρχέγονη, όπου η ζωή καραδοκεί να δοκιμάσει διπλά τις αντοχές της, συνάμα όμως και του Φιλίπ.
Η ζωή των τελευταίων Ελλήνων σε μια μικρή γωνιά της Καππαδοκίας και παράλληλα η ιστορία μιας ακατάλυτης μα αδιέξοδης αγάπης στη σκιά της Μικρασιατικής Καταστροφής και της Ανταλλαγής των πληθυσμών.
Η μοίρα της Νιόβης είναι στιγματισμένη από τη στιγμή που γεννήθηκε, στις αρχές του 1900 σε ένα χωριό στα βάθη της Καππαδοκίας. Από την αρχή της ζωής της ακόμα γεύεται την αδικία, την απογοήτευση, τον πόνο αλλά ταυτόχρονα η αγάπη της χαρίζει την ελπίδα. Πολλές φορές από το έντονο συναίσθημα που μου έβγαζε η γραφή της συγγραφέως έκλεινα το βιβλίο για να ηρεμήσω, ταυτόχρονα όμως κάτι δεν με άφηνε να το αφήσω και μετά από λίγα λεπτά το ξανάπαιρνα στα χέρια μου.
Έχοντας διαβάσει μόνο το πρώτο της βιβλίο "Η νύφη που φορούσε μαύρα" ήξερα ξεκινώντας το "Πορφυρό ποτάμι" ότι θα διαβάσω ένα καλό βιβλίο, όμως αυτό ήταν αντάξιο του πρώτου και τολμώ να πω υπεράνω των προσδοκιών μου!
Μάρτης του 1902. Σ’ έναν παραποτάμιο οικισμό της Καππαδοκίας, την ώρα που ο καϊκτσής Δημητρός βλέπει τα νερά του ποταμού να βάφονται κόκκινα, γεννιέται η κόρη του, η ασθενική Νιόβη.
Οι συντοπίτες της θα τη χαρακτηρίσουν ισκιερή και θα της χαρίσουν ελευθερίες ανάρμοστες για ένα θηλυκό, πιστεύοντας ότι για λίγο μόνο είναι γραφτό να ζήσει ανάμεσά τους. Μα το κορίτσι τούς διαψεύδει.
Ο καιρός κυλά, έρχονται οι Βαλκανικοί κι ο Μεγάλος Πόλεμος, και οι αρμονικές σχέσεις Ρωμιών και Τούρκων δοκιμάζονται. Η μεγάλη φτώχεια κατατρύχει τον οικισμό και περισσότερο την οικογένεια της Νιόβης. Ώσπου μια μέρα, κι ενώ η Αυτοκρατορία βογκά σαν τον δράκο κάτω απ’ το δόρυ του Αϊ-Γιώργη από την ελληνική κυριαρχία στη Σμύρνη, ένας επιφανής Τούρκος μαγεύεται απ’ τα μαβιά της μάτια και φλέγεται να την αποκτήσει.
Εκείνη έχει δώσει από μικρή την αγάπη της στον ατίθασο Φιλίπ, που ανοίγει την πόρτα σέρτικα, σαν κατακτητής. Μα ο νέος έχει από χρόνια χαθεί κυνηγώντας τα δικά του όνειρα στην Πόλη, στην Οδησσό και σε πεδία μαχών, κι αυτή έχει μόνο ένα μενταγιόν να τη δένει μυστικά μαζί του.
Κι ύστερα έρχεται η Καταστροφή κι η Ανταλλαγή…
Ένα καράβι σαλπάρει χωρίζοντας στα δύο την ψυχή της. Το ένα κομμάτι πίσω, στην παλιά πατρίδα· το άλλο στη νέα, την αρχέγονη, όπου η ζωή καραδοκεί να δοκιμάσει διπλά τις αντοχές της, συνάμα όμως και του Φιλίπ.
Η ζωή των τελευταίων Ελλήνων σε μια μικρή γωνιά της Καππαδοκίας και παράλληλα η ιστορία μιας ακατάλυτης μα αδιέξοδης αγάπης στη σκιά της Μικρασιατικής Καταστροφής και της Ανταλλαγής των πληθυσμών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου